CHRISTOPHORUS

I.

CHRISTOPHORUS

Dux Wirtenbergicus, filius e Salina Bavarita Ulrici lineae Ducalis primae auctoris, cum sorore Anna quadrimus a foederis Suevici socii, in arce Tubingensi, obsessus; dein ab avunculo Guilielmo Bavariae Duce educatus, tum A. C. 1522. Oenipontem amandatus est, ut cum liberis cuiusdam Medici literis imbuererur. Inde in aula Caroli V. adolevit, sed eô in Italiam redennte e Caesaris comitatu diivertens, in vicinam Bavariam ope fidelissimi sui Praeceptoris Tiferni elapsus est: Solus enim cum esset familiae haeres, aliquid gravius timebat. In aulam Gallicam se contulit A. C. 1532. illisque auspiciis, cum vix aetatis annum 22. ageret 33. vexilla duxit, in bello Subalpino et Alexandriam obsidione cinxit; Regi Regisque filiis gratissimus, unde ab aliis invidia et in Castro heraldi periculum, ubi fortiter contra aggressores se tuitus est. Demum, cum in regno saepe ob religionem videret aliquos supplieiis affici et ipse iam dum A. C. 1538. negatô Niceae Pontifici pedum osculô se fecisser suspectum, rei pertaesus in Germaniam rediit, in Turcicam expeditionen A. C. 1542. iturus, ni a patre prohibitus fuisset. Hôc itaque volente, uxorem Annam Mariam Brandeburgicam duxit et exiguô contentus vixit Mompelicardi. Inde Smalcaldico in bello securitatis causâ Basileam concessit: Interimisticam autem formulam constanter recusavit. Patris A. C. 1550. successor, tria adhuc in Devatu praesidia Hispanica eiecit, missisque ad Tridentinum Concilium Legatis, Confessionem offerri curavit: Non tamen foederi adversus Caesarem participare volens, unicâ tantum conductâ legione sua praesidiis firmavit; unde eô Mediatore Caesar usus est A. C. 1552. Dein cum Praeposito Elvangensi controversiam habuit. Inde ius Provinciale primus evulgavit A. C. 1555. destinatus ab Imperio Legatus ad Regem Franciae A. C. 1559. cum Cardinale Augustano, qui impense eum amavit: Gallici regnis administrationem a Catharina Regina sibi oblatam recusavit, apud Regem pro afflictis ob Religionem deprecatus, Coeterum de Ducatu suo optime meritus, eum ex pluribus partibus, in unam Rei publ. formam redegit: Arces decem exstruxit et perfecit, alias restauravit: Subditorum unlli sine sua venia wilitarem operam ulli addicere, exceptô bellô Turcicô, permisit; Tubingensem Academiam auxit et leges disciplinae adstrictas esse voluit: Illustri quoque stipendio, in quo antea 70. alebantur, alios alumnos 90. adiecit, scholis passim per ditionem erectis. Obiit Stutgardiae A. C. 1568. linguis et literis probe excultus, et literatorum fauror eximius; insuper pierate celebris, et licer olim miles, pacis amantissimus, quam in Circuli, cuius Dux erat, negotiis, semper cordi habuit. Vide Thanum, l. 11. 34. 63. etc. Pater fuit, praeter 8. filias splendidissimis matrimoniis elocatas, Eberhardi, se vivô defuncti, et Ludovici cognomine Pit, qui exstinctus A. C. 1593. lineam terminavit, scriptô herede agnatô proximô Fridericô.

II.

CHRISTOPHORUS

Marchio Badensis, fil. Caroli A. C. 1475. demortui, Patri successit Hochbergensemque Susenburgiam et Roetelanam ditionem nactus, unus in hac familia illas omnes rexit: Moriens enim agnatus Philippus, ex Hochbergiis ultimus, A. C. 1503. eum heredem scripserat. Cum occasionem subministrare videretur bellum Bavaticum, A. C. 1504. quae pater a Palatinis victus amiserat, his proscriptis, recuperandi, solus ex vicinis ob amicitiam quievit; quin et eos cum Imperatore reconciliare studuit. Decessit A. C. 1527. ex Otilia Catimelibocensi, praeter filias et filios aliquos immaturâ morte raptos, Pater Iacobi Archiepiscopi Trevirensis, Bernhardi, Philippi Carolo V. grati, Caroli et Christophor Canonicorum, Rudolfi ac Ernesti: e quibus Bernhardus Badensem ramum, Ernestus vero Durlacensew, condiderunt. Huius inter posteros quoque Christophorus fuit, filius tertius Georgii Friderici, exstincti A. C. 1638. in exercitu Sueciae Regis ad Ingolstadium, capite, quod pila tormentaria rapuit, truncatus A. C. 1632.

III.

CHRISTOPHORUS

Princeps Palatinus, ex filiis Friderici III. Electoris, Belgis Hispanorum tyrannide oppressis, auxilio a Patre missus A. C. 1574. proeliô ad Movacum cecidit. Item Comes Oldenburgicus, filius Iohannis, Canonicus Coloniensis ac Bremensis, miles pariter egregius ac studiorum fautor, post mortem Friderici I. Daniae Regis captivi Christierni II. partes tuendas suscepit, et Lubecesium sediriolorum ope omnia turbavit, Scaniâ, Saeclandiâ et Fioniâ, in verba Christiernis adactis. Cum copiae eius in Fionia delerae eslent, Hafmae integri anni obsidionem tulit, donec A. C. 1535. deditionem facere et veniam a Rege petere est coactus. In bello Smalcaldico Protestantlbus, Caesari vero in Mertensi obsidione militavit; inde Alberti Brandburgici sequutus parftes, Sivershusano quoque proelio interfuit. Vide Phil. Iac. Spenerum, Syll. Geneal. Histor. passim.

IV.

CHRISTOPHORUS

fil. Henrici cognomine Senioris, seu Mali, Ducis Brunsuicentis et Guelferbytanae primae lineae condrtoris, ex Catharina Pomerana, Archiepiscopus Bremensis. Hic a Ioh. Rhodio assumptus pridem Coadiutor, ut seadversus Magnum Saxoniae inferioris Ducem defenderet melius, dein A. C. 1557. cum a subditis aeri alieno, quod vitâ solutius actâ et bellis contra Albertum Brandeburgicum gestis contraxerat, exsolvendo, tributa exigeret, et Ursatici pagi in Frisia incolas ea pendere detrectantes castigâsser; ab Erico patrueli vi repressus atque in consilio conventus Saxonici accusatus, ab amittendo Archiepiscopatu patum abfuit, Retinuit tamen eum ad amittendo Archiepiscopatu parum abfuit; dies placâsset. Obiit A. C. 1557.

V.

CHRISTOPHORUS

fil. Romani, qui iuventure et simplicitate Constantini VIII. generi su, abusus, Imperium gubernabat, Augustum sefecit, A. C. 920. Obiit A. C. 934. Curopalat.

Item, filius Constantini Copronymi, a Patre Caesar declaratus, A. C. 769. postmodum linguâ privatus, A. C. 792. Theophanes miscell.

VI.

CHRISTOPHORUS

filius tertio-genitus Alberti Ducis Megapolitani A. C. 1547. defuncti, ex Anna Brandeburgieca; datus A. C. 1552. a Foederatis Principibus Regi Galliae obses, dein Razenburgiam dioecesin obtinuti, et 38. anniss, sumptâ in arce Schonbergia sede, ac Euangelicâ Religione introductâ, administravit: Inde multorum commendatione ab Archiepiscopo Rigensi Coadiutor sumptus est, cumque cum illo a Wilhelmo Furstenbergio Magno Magistro Ordinis Livonici captus, arque Treidenae asservatus fuisset, ope Regis Poloniae et Prossiae Ducis libertatem recuperavit A. C. 1557. Postea, cum A. C. 1560. ad intestinum bellum, ob Magnis Holsati insolentiam, Livonia spectaret, suâ auctoritate motus compressit. Cum vero frustra auxilio adversus Moscos, contra quos cum M. Magistro aliquot expeditiones non infelices susceperat, Livoniae obtinendo, in Germaniam susceptô itinere, Imperium sollicitâsset eôque non impetratô reliqui ad Poloniae

respicernt Regem, cum Sueciae Rege Erico A. C. 1562. transegit, ut eius ope Archiepiscopatum tenere posset, quem etiam, ubi sub reditum eius Archiepiscopus mortuus erat, occupavit. Sed brevi post in venatione a Gothardo Duce Curlandiae et Ernesto Weiero, nomine Regis Poloniae captus et deiectus, ac totâ dioecesi Polonice regno addictâ, captivus Ravae integrô quinquenniô detentus ac durius habitus est. Dimissus tandem per reliquam aetatem domi Chymiae et Musicae stubiô otium fefellit, subitâ morte A. C. 1592. exstinctus, ex Dorothea Danica et Elisaberha Suecica nullâ prole susceptâ. Ei ob peritiam militarem annuam pensionem Maximilianus II. et Rudolfus II. Imperatores, ut requisitus eis praesto eslet, numerâsse leguntur. Vide Thuanum, l. 9. 22. 26. et 32.

VII.

CHRISTOPHORUS

in Lycia Euangelium de Christo propagâsse, et capite truncatus esse, sub Diocletiano Imperatore scribitur.

VIII.

CHRISTOPHORUS

puerum Christum per mare gestans, pectura est hominis Christiani, et praccipue Doctoris Euangelii, eleganter his versibus expressa:

Tu quis es? Ingenue Christum prositentis imago,

Cui nomen puer hic, quem fero, didce dedit.

Quis puer bic? Chrisstus. Quae moles tanta Gigantis,

Exigui peri quum leve portet onus?

Omnibus in speciem parvus puer iste videtur,

Quô tamen est totô maius in orbe nibil.

Hinc opus est animis ut sint et corpore fortes,

Qui Christum populi ferre per ora volunt.

Cur tamen ingrediens tumidi per marmora Ponti

Arboreâ infestas mole repellis aqua?

Permare, quod calco, perversum intellige mundum,

Ille animis praebet saeva Perical pils.

Arbore nil aliud nisi sanctum intellige verbum,

Rebus in adversis quod pia corda regit.

Hôc etemm instructi ruimus per saxa, per ignes,

Qui Christi meritum grande docemus opus.

Dic tamen hoc etiam, quid pendens mantica tergo,

Quid sibi cum liquido pisce, placenta velit?

Certa pils numquam desunt alimenta Ministris,

Quique Deo fidunt, servat, alitque Deus.

Porroquis insignis canâ procul ille senectâ,

Paevius accensâ qui face monstrat iter?

Fax praemissa refert ventura Oracula Christi,

Significat vates qui cecinêre, senex.

Huc ades ô hospes, tuque ô puer optime Christe

mecum habita, tecum vivere sola salus.

Prmcipes Viri.

IX.

CHRISTOPHORUS

pulsô a se Leove V. 118. Rom. Pontif. mensibus 7. a Sergio sede Pontificiâ deicitur, et in carcerem detruditur, inde in monachum detondetur, et monasterio includitur, A. C. 908. Sergiô in eius locum intrusô. Volaterr. Sigeb. Genebr. Ciacconius, S. Antonin.